De titel van dit artikel is geleend van Caitlin Johnstone, ‘brutale journalist en guerrilladichter’, zoals ze over zichzelf zegt. In een bijdrage op haar blog schrijft ze over het recente voorstel voor de begroting van het Amerikaanse ministerie van Oorlog : “Vorig jaar leidde senator Bernie Sanders een publieke actie om het waanzinnig opgepompte Amerikaanse militaire budget met een schamele tien procent te verminderen. Zijn voorstel botste op een solide stalen tweepartijenmuur die hem definitief de mond snoerde.”
“Het wetsvoorstel van Sanders sneuvelde in de Senaat met een stemming van 23 tegen 77, waarbij de helft van de Democraten de Republikeinen hielpen het wetsvoorstel weg te trappen.” Het vergelijkbare wetsvoorstel in het Huis van Afgevaardigden sneuvelde met een marge van 93 tegen 324, waarbij een meerderheid van de Democraten in het Huis (92 van de 139) tegen stemde.
Zet deze cijfers eens af tegen die van degenen die afgelopen december stemden voor de goedkeuring van de militaire begroting van 741 miljard dollar van Trump. Het Huis van Afgevaardigden stemde voor de National Defense Authorization Act-begroting met een marge van 335 tegen 78, waarbij 195 van die ja-stemmen van de Democratische kant kwamen. De Senaat keurde diezelfde begroting goed met 84 tegen 13 stemmen. Het was een aanzienlijke stijging ten opzichte van de begroting van het voorgaande jaar, een trend die al jaren ononderbroken is.
Data uit Macrotrends geven aan:
- De Amerikaanse defensiebegroting voor 2019 bedroegen 731,75 miljard dollar, een stijging van 7,22% ten opzichte van 2018.
- De defensiebegroting van de VS voor 2018 bedroegen 682,49 miljatd dollar, een stijging van 5,53% ten opzichte van 2017.
- De defensiebegroting van de V.S. voor 2017 bedroegen 646,75 miljard dollar, een stijging van 1,08% ten opzichte van 2016.
- De defensiebegroting van de V.S. voor 2016 bedroegen 639,86 miljard dollar, een stijging van 0,95% ten opzichte van 2015.
Caitlin Johnstone: “Tijdens de kiescampagne probeerde Sanders Biden te verkopen door te zeggen dat hij “de meest vooruitstrevende president sinds FDR (Franklin Delano Roosevelt)” zou zijn. Alexandria Ocasio-Cortez, wassceptischer en beschouwde haar goedkeuring van hem als ‘schadebeperking’. Vandaag, onder de kandidaat van de ‘schadebeperking’ Joe Biden, staat het op het punt om nog groter te worden.”
Vijftig Democratische afgevaardigden drongen half maart in een brief aan Joe Biden aan op een aanzienlijk verminderd defensiebudget van het Pentagon. “Honderden miljarden dollars die nu naar het leger gaan zouden meer opbrengen als ze werden geïnvesteerd in diplomatie, humanitaire hulp, wereldwijde volksgezondheid, duurzaamheidsinitiatieven en fundamenteel onderzoek.”
“President Biden vraagt een defensiebudget van 753 miljard dollar voor het volgende fiscale jaar, waarvan 715 miljard dollar naar het Pentagon gaat,” schrijft The Hill in een nieuw rapport, dat verder opmerkt dat het Witte Huis zei dat de begroting van het ministerie van Defensie “prioriteit geeft aan de noodzaak om de dreiging van China tegen te gaan als de grootste uitdaging van het departement.”
“Het niveau van 715 miljard dollar zou een stijging van ongeveer 1,5 procent betekenen in de defensie-uitgaven ten opzichte van het niveau van het huidige jaar, waardoor het in feite een voor inflatie gecorrigeerde budgetverhoging wordt,” sust Politico, “Het is een bescheiden stijging ten opzichte van het huidige niveau, maar beneden het niveau dat door de regering-Trump in haar definitieve begroting werd geprojecteerd.”
De belangengroep Public Citizen heeft de stap in een mededeling bekritiseerd en zegt: “Er zijn honderden miljarden dollars te besparen door gepaste bezuinigingen op het Pentagon-budget,” voegt Public Citizen eraan toe. “Het belangrijkste voor de begroting van het fiscale jaar 22 is dat dit kleiner zou zijn dan het fiscale jaar 21, om aan te geven dat we eindelijk de goede richting uitgaan en middelen verschuiven van het Pentagon naar investeringen in mensen.”
“Na een jaar van dodelijk bewijs dat het gooien van geld naar het Pentagon ons niet beschermt tegen moderne bedreigingen, is het gewetenloos om Trump’s spendeerwoede niet alleen te verlengen, maar er zelfs nog een schepje bovenop te doen,” schrijft de progressieve groep Win Without War. Ze voegde eraan toe dat, terwijl er vaak vragen worden gesteld over hoe te betalen voor het bestrijden van grote uitdagingen zoals pandemieën en klimaatverandering, “dezelfde vraag nooit wordt gesteld over het toevoegen aan de toch al overvolle schatkist van het Pentagon.”
Goede Democraten, stoute Republikeinen
Een hardnekkig stereotype wil dat de Republikeinse Partij altijd aangeduid wordt als ‘oorlogsstokers’ en voorstanders van verhoogde militaire uitgaven. Democraten worden in dit model daarentegen afgeschilderd als een soort bijeenkomst van vredesactivisten en maatschappelijke werkers die de neiging hebben het geld uit te geven aan sociale behoeften, de strijd voor de rechten van minderheden en andere terreinen die geen verband houden met defensie.
De trend naar een stijging van de defensie-uitgaven wordt al 60 jaar consequent aangehouden
De realiteit is echter ver verwijderd van die stereotypen. De zogeheten ‘progressieve’ Democraten zijn een minderheid binnen hun eigen partij. De meeste van hun partijgenoten steunen hun wens om de militaire uitgaven te verminderen niet. Integendeel, de conservatieve Democratische factie is, samen met de Republikeinen, voorstander van een aanzienlijke verhoging van het defensiebudget. Daarnaast zijn Amerikaanse politici traditioneel gekant tegen bezuinigingen op defensieprogramma’s omdat die jobs betekenen voor de kiezers in hun thuisregio.
Trouwens het militaire budget van de Verenigde Staten is, ongeacht tot welke partij de president behoorde, sinds het begin van de jaren zestig steeds groter geworden. Af en toe zat er wel een gelijkblijven in of zelfs een lichte daling, maar op de lange termijn is de trend naar een stijging van de defensie-uitgaven al 60 jaar consequent aangehouden.
Prioriteiten verschuiven
Caitlin Johnstone: “We kunnen er absoluut zeker van zijn dat de regering Biden de door haar gewenste verhoging van de uitgaven zal krijgen, want zo werkt het altijd. Als er wordt gepleit voor een verlaging met tien procent van het militaire budget, dat nu al hoger is dan dat van de volgende tien landen samen, wordt het voorstel afgedaan als krankzinnig en extremistisch. Als er dan wordt gepleit voor een verhoging van dat obscene militaire budget, dan is het “ja meneer de president, alles wat u maar wilt meneer de president, we hebben de papieren al voor u klaar liggen meneer de president”. Het glijdt er zo in, zonder enige hinder, alsof het gesmeerd is met vaseline.”
“Een politiek establishment dat denkt dat het gek en extremistisch is om een militair budget met morbide obesitas met tien procent te verlagen, is een gek en extremistisch politiek establishment. Een politiek establishment dat denkt dat het verstandig en gematigd is om een militair budget met morbide obesitas te verhogen, is een krankzinnig en extremistisch politiek establishment.”
De belangrijkste motor van het Amerikaanse buitenlandse beleid is verschoven naar de regio Azië en de Stille Oceaan
De belangrijkste motor van het Amerikaanse buitenlandse beleid is verschoven naar de regio Azië en de Stille Oceaan, en China wordt expliciet de belangrijkste strategische rivaal genoemd. Het verzekeren van de Amerikaanse superioriteit op de lange termijn ten opzichte van China in het bijzonder is een topprioriteit van de VS-regering. Als je daar als Congreslid vragen bij hebt betekent het dat je de kant van China kiest. Geen enkele politicus zal in zo’n voor de hand liggende val willen trappen, vooral democraten, die gevoelig zijn voor reputatieschade, niet.
De focus verleggen naar China (en Rusland) bepaalt in grote mate de lijst van de meest prioritaire militaire programma’s en wapens die bijzondere aandacht verdienen: versterking van de vloot en de luchtmacht en de ontwikkeling van nog performanter raketten, ook nucleaire. Biden’s minister van Oorlog Lloyd Austin zei dat de plannen voor de modernisering van nucleaire wapens, evenals een ambitieus ontwikkelingsprogramma voor de Amerikaanse marine, zouden worden aangepast.
Defensieprogramma’s lopen altijd op spectaculaire wijze mis
Aanpassen betekent ook dat er andere zaken zullen wegvallen of alleszins op minder geld mogen rekenen. De eerste kandidaat voor bezuinigingen, zo lijkt het, is al geïdentificeerd: de vijfde generatie multirole jachtbommenwerpers F-35 Lightning II.
Het programma is herhaaldelijk onderworpen aan niet-vleiende recensies in de pers, en begin maart bekritiseerd Adam Smith, de voorzitter van Armed Services Committee in het Huis van Afgevaardigden het zonder omwegen: “Wat levert de F-35 ons op? En is er een manier om onze verliezen te beperken? Is er een manier om niet zoveel geld te blijven uitgeven voor zo’n beperkte capaciteit.” De F-35 is zo duur en moeilijk te onderhouden dat elk vlieguur met een F-35 gemiddeld 36.000 dollar kost. Lockheed Martin beweert dat het die exploitatiekosten kan terugbrengen tot 25.000 dollar per uur tegen 2025. Maar alleen als het een exclusief onderhoudscontract krijgt. Een bewering die wel op enige scepsis onrhaald wordt.
een mogelijke confrontatie met China wordt zeer serieus genomen in Washington
Defensieprogramma’s lopen altijd op spectaculaire wijze mis, en er is geen betrouwbare manier om dat te voorkomen. De fabrikanten van oorlogstuig promoten vaak ambitieuze programma’s met te optimistische kostenramingen. Eens het contract binnen is leiden ontwikkelingsproblemen tot steeds verder oplopende vertragingen en kostenoverschrijdingen. Soms duurt een programma, zoals bijvoorbeeld ook het Littoral Combar Ship, zo lang dat het strategische motief erachter niet meer relevant is tegen de tijd dat het klaar is.
Het is duidelijk dat niemand de aankopen van het ‘duurste gevechtssysteem ter wereld‘ zal stoppen – er is te veel moeite en geld in geïnvesteerd. Het is echter waarschijnlijk dat de luchtmacht, het US Marine Corps en de marine hun eetlust zullen moeten verminderen en minder vliegtuigen zullen mogen aanschaffen dan eerder gepland.
Een feit is dat een mogelijke confrontatie met China zeer serieus wordt genomen in Washington. Dat betekent dat de transformatie van het leger, ongeacht het geslacht, de leeftijd of de partij van de bewoner van het Witte Huis, zal blijven doorgaan. En de daarvoor nodige budgetten nooit in vraag zullen worden gesteld.
