Anti-Palestijns racisme zit ingebakken in grote delen van de Israëlische samenleving. Dit werd nog maar eens duidelijk toen vorige week bij een Israëlische campagne voor fondsenwerving in slechts vijf dagen tijd ongeveer 338.000 euro werd opgehaald voor juridische bijstand van Amiram Ben Uliel, de Israëlische terrorist die drie levenslange gevangenisstraffen kreeg opgelegd voor het vermoorden van drie leden van de Palestijnse familie Dawabsheh. Vijf jaar geleden, op 31 juli 2015, stak Ben Uliel her huis van de familie Dawabsheh in brand. Daarbij kwamen de 18 maanden oude peuter Ali en zijn ouders Saad en Riham Dawabsheh om het leven. Ahmed Dawabsheh, de enige overlevende van de aanslag en toen nog maar vijf jaar oud, had tweedegraads brandwonden over meer dan 60 procent van zijn lichaam.
Het racistische campagnefonds, is na Ben Uliel’s veroordeling afgelopen maandag opgericht door zijn vrouw Orian en de extreemrechtse rechtsbijstandgroep Honenu. Het fonds heeft zijn doel in slechts vijf dagen gehaald. Er waren meer dan 4.900 donateurs en de campagne werd ondersteund door een aantal prominente Israëlische figuren, waaronder meer dan twee dozijn rabbijnen uit het hele nationaal-religieuze spectrum en de oudste zoon van premier Benjamin Netanyahu, Yair.
“Ter voorbereiding op het beroep bij het Hooggerechtshof wordt een verdedigingsteam van eersteklas advocaten gevormd tegen bijzonder hoge kosten”, schreven de rabbijnen in een gezamenlijke verklaring waarin ze aandrongen op de vrijlating van Ben Uliel. “We roepen het publiek op om genereus bij te dragen [aan deze fondsenwerving], iedereen naar zijn individueel kunnen, voor deze levensreddende campagne.”
In een aparte verklaring merkte Rabbi Elyakim Levanon, de Opperrabbijn van de Shomron en de leider van de Elon Moreh Yeshiva op: “Heel Am Yisra’el verkeert in een crisis. Ik roep iedereen op om zich bij de campagne aan te sluiten om deze onschuldige man te bevrijden en hem van alle schuld te verlossen, zowel met gebeden op Rosh HaShana als met substantiële bijdragen.”
De gezamenlijke verklaring van de rabbijnen en de duidelijke steun van Israëli’s voor de oproep voor Ben Uliel, is een voorbeeld van de groeiende golf van anti-Palestijnse sentimenten in de Israëlische samenleving. Israëli’s die Palestijnen aanvallen en vermoorden worden steeds meer als helden beschouwd. De clip op sociale media die viraal ging en waarop tientallen Israëliërs te zien zijn die dansen om het nieuws te vieren van de dood van Ali Dawabsheh, illustreert de geestdrift waarmee dergelijk nieuws in Israël wordt ontvangen.
Ahmed Dawabsheh, de broer van Ali Saeed Dawabsheh die werd vermoord door een brandstichting door kolonisten
Nog niet zo lang geleden schoot een Israëlische soldaat de Palestijnse Abdel Fattah Al-Sharif in het hoofd terwijl hij gewond en ongewapend op de grond lag. Elor Azaria werd in mei 2018 vrijgelaten nadat hij slechts negen maanden van zijn 18 maanden gevangenisstraf wegens doodslag had uitgezeten. Azaria executeerde Al-Sharif 11 minuten nadat hij was neergeschoten en op de grond lag. De soldaat werd aanvankelijk beschuldigd van moord, maar dit werd vlug aangepast door de Israëlische militaire politie.
Het is niet verwonderlijk dat Azaria’s veroordeling wegens doodslag opschudding veroorzaakte in heel Israël en een breed scala aan sociale en politieke leiders ertoe bracht hun openlijke solidariteit met hem te betonen en om gratie te vragen. Volgens het parlementslid Yifat Shasha-Biton was de hele zaak vanaf het begin “fundamenteel verkeerd”, terwijl Netanyahu, toen hij hoorde van Azaria’s veroordeling, opmerkte dat het “een moeilijke en pijnlijke dag voor ons allemaal” was. In heel Israël werd massaal geprotesteerd waarbij werd opgeroepen voor de vrijlating van Azaria; Volgens schattingen van de politie kwamen maar liefst 5.000 mensen samen op het Rabinplein in Tel Aviv, waarbij ‘dood aan de Arabieren’ werd gezongen.
Sinds zijn vrijlating uit de gevangenis in 2018 is Azaria uitgegroeid tot een beroemdheid in Israël. Hij kreeg veel steun van de bevolking en werd zelfs betaald om tijdens de politieke campagne van 2019 naast plaatsvervangend minister van Milieubescherming Yaron Mazuz in Likoed-advertenties op te treden . Azaria’s toenemende bekendheid komt tegen de achtergrond van een rechtssysteem waarin bijvoorbeeld de toen 17-jarige Palestijnse Ahed Tamimi acht maanden in een militaire gevangenis zat omdat zij een Israëlische soldaat had geslagen nadat haar neef met een rubberkogel in het hoofd was geschoten . Ondertussen brengt een koelbloedige moord op Palestijnen minimale gevangenisstraffen met zich mee, of in veel gevallen zelfs helemaal geen. “Zonder de beelden die viraal gingen in het land en over de hele wereld …”, schreef Allison Kaplan Sommer in Haaretz , “zou niemand zijn [Azaria’s] naam hebben gekend.”
De vernietigende aantijgingen van racisme binnen de Israëlische samenleving, geïllustreerd door de wijdverbreide oproepen om de moordenaar van de Dawabsheh-familie vrij te laten en het gebrek aan verantwoording voor soldaten die Palestijnen vermoorden, zal waarschijnlijk degenen verrassen die nog steeds bezig zijn met de mythe van een egalitair, democratisch Israël. Het dient als een waarschuwing die redelijke mensen dwingt om de realiteit van de Israëlische samenleving in 2020 te beseffen, die zo anders is dan het beeld dat wordt gepromoot door haar verdedigers. Verre van het sociale contract zoals uiteengezet in de oprichtingsverklaring, is Israël een plaats geworden waar zelfs de veroordeelde moordenaar van een peuter van 18 maanden en zijn ouders fanatiek wordt verdedigd en financieel ondersteund, niet alleen openlijk maar, tot Israëls eeuwige schande, met veel enthousiasme.
