In alle ernst wordt beweerd dat Rusland desinformatie promoot terwijl de Amerikaanse regering enkel de waarheid vertelt.We mochten ons in december verwachten aan een “imminente Russische invasie van Oekraïne”. Of nee, het zou in januari gebeuren, eind januari om precies te zijn. Of toch maar in februari na de Olympische Winterspelen in China. Wie zal het zeggen?
‘Imminent’ is het alleszins niet meer. Jen Psaki, de woordvoerster van het Witte Huis, vertelde woensdag 2 februari tijdens een persmoment dat de regering Biden het woord ‘imminent’ niet meer zal gebruiken. “Deze signalen komen zelfs van gerespecteerde wereldleiders, die openlijk en met ondiplomatieke taal spreken. Zij zeggen eenvoudigweg ‘morgen komt er oorlog’. Dit is paniek,” zei de Oekraïense president Zelensky daarover.
De kritiek van Zelensky bracht de Verenigde Staten enigszins in verwarring en dus gaf Jen Psaki volgende verduidelijking: “…we zijn gestopt met het gebruik ervan [het woord imminent] omdat ik denk dat het een boodschap was die we niet wilden afgeven, namelijk dat we wisten dat president Poetin een beslissing had genomen. Ik zou zeggen dat de overgrote meerderheid van de keren dat ik erover sprak, we zeiden: “Hij kan elk moment binnenvallen.” Het is waar; we weten nog steeds niet of hij een beslissing heeft genomen.”
Er wordt ons al maanden verteld dat de Russen Oekraïne gaan binnenvallen en nu blijkt dat ze nog steeds niet weten of Poetin dar eigenlijk al beslist heeft!
Samenzweringen en complotten
Het nieuws neemt zo’n vaart dat het na een paar dagen al oud en vergeten is.Er gaat trouwens haast geen dag voorbij zonder dat een nieuw complot, inclusief staatsgrepen, van het Kremlin wordt onthuld.
Enkele weken geleden, op 23 januari, kregen we het verhaal van de Britse regering voorgeschoteld over een marionettenregering die na de invasie van Oekraïne door het Kremlin zou geïnstalleerd worden. Onnodig te vermelden dat de bron van de informatie niet genoemd werd.
Het nieuws neemt echter zo’n vaart dat het na een paar dagen al oud en vergeten is. Het is ten minste al de derde “samenzwering” in iets meer dan de afgelopen drie maanden.
Eind november 2021 kondigde de Oekraïense president Zelensky een “staatsgreep” en zelfs de datum ervan aan – 1 december. Toen hem expliciet gevraagd werd of hij dacht dat het Kremlin erbij betrokken was, zei hij: “Het spijt me, ik kan er niet over praten.” Tijdens de persconferentie sprak hij echter ook over de Russische dreiging aan de grens. Meer was er niet nodig voor de westerse media om het nieuws te brengen met de nadruk op de Russische betrokkenheid.
Die staatsgreep kwam er niet, vertelde president Zelensky later, omdat de Amerikanen hadden gesproken met de ‘belangrijkste samenzweerders’ en plots was de coup van de baan. Tegenwoordig kunnen geplande staatsgrepen blijkbaar gefnuikt worden met een goed gesprek. De samenzweerders werden niet gearresteerd en voor het gerecht gedaagd. Het was blijkbaar voldoende ze in de Amerikaanse ambassade op het matje te roepen en streng toe te spreken. Daarna mochten ze naar huis en hun dagelijkse besognes terug opnemen.
Een tweede “Russische samenzwering” werd op 20 januari aangekondigd door het Amerikaanse ministerie van Financiën. Washington had nieuwe sancties opgelegd aan een aantal Oekraïense politici, waaronder twee parlementsleden van de oppositie. Volgens de persmededeling van het ministerie zou Rusland “…zijn inlichtingendiensten opdracht gegeven [hebben] om huidige en voormalige Oekraïense regeringsfunctionarissen te rekruteren om zich voor te bereiden op de overname van de regering van Oekraïne en om de kritieke infrastructuur van Oekraïne te controleren door een bezettende Russische troepenmacht.” Waarschijnlijk hebben deze samenzweerders na een goed gesprek ook hun fouten ingezien en vergiffenis gekregen. We hebben er immers verder niets meer van gehoord.
Uitvluchten, smoezen, voorwendsels en ‘valse vlaggen’
Op 10 januari berichtten de Oekraïense veiligheidsdiensten dat het een agent van de Russische militaire inlichtingendienst had aangehouden die aanslagen plande op de grootste Zwarte Zeehaven van het land, Odessa.
Op 14 januari beweerden dezelfde Oekraïense inlichtingendiensten dat er containers die giftige ammoniak lekken waren geleverd aan een kunstmestfabriek in Horlivka, een stad in de “Volksrepubliek” Donetsk. Als dat tot een milieuramp leidde, stelden de Oekraïeners, kon het een voorwendsel zijn om Oekraïne te beschuldigen van het gebruik van chemische wapens en een reden zijn voor een Russische invasie.
Nog op 14 januari beschuldigde het Witte Huis Moskou ervan saboteurs naar Oost-Oekraïne te hebben gestuurd om een incident in scène te zetten om op die manier Poetin een uitvlucht te geven voor een invasie. Details werden er niet gegeven, alleen dat de agenten getraind waren in stedelijke oorlogsvoering en explosieven.
Een dag later, op 15 januari waren het weer de Oekraïense militaire inlichtingendiensten die ons konden vertellen dat Russische speciale diensten “provocaties” voorbereidden tegen Russische soldaten in Transnistrië (een afgescheiden niet-erkende staat die internationaal beschouwd wordt als deel van Moldavië). Ook hier kon het weer een Russische smoes voor een invasie in Oekraïne zijn.
Op 18 januari waarschuwde het Oekraïense Centrum voor Strategische Communicatie dat er in het Petrovsky-district van Donetsk tijdens een religieuze plechtigheid gelovigen zouden beschoten kunnen worden. Wat voor Rusland een excuus zou zijn voor een invasie.
Het is waarschijnlijk onnodig te preciseren dat de Russische regering al die beweringen heeft ontkend.
Een nieuw plan
De New York Times heeft nu een nieuw vermeend Russisch plan uitgebracht. Een nieuwe Russische smoes om Oekraïne binnen te vallen. Het “nieuws” werd gretig overgenomen door de hele westerse pers en natuurlijk waren het weer anonieme “functionarissen” binnen de Amerikaanse geheime diensten die de krant de informatie leverden.
Het Amerikaanse ministerie van Buitenlandse Zaken kwam zelf ook in actie door hetzelfde verhaal te echoën tijdens een speciaal geplande persconferentie en lijkt in alle ernst te beweren dat Rusland desinformatie promoot terwijl de Amerikaanse regering enkel de waarheid vertelt.
Moskou zou dit keer een video verspreiden van een geënsceneerde aanval door Oekraïense troepen op Russisch grondgebied of tegen Russisch sprekende mensen in Oekraïne. De video moet naast dode lichamen na een explosie, verwoeste gebouwen, Oekraïense wapens, Turkse aanvaldrones en rouwende getuigen die Russisch spreken, bevatten.
De volgende stap zou er dan in bestaan om Oekraïne te beschuldigen van genocide tegen de Russisch sprekende bevolking. Het verwachte protest moet een aanval rechtvaardigen of de separatisten in de “Volksrepublieken” Lugansk en Donetsk de kans bieden om militaire hulp aan Rusland te vragen.
Volgens Washington werd het plan publiek gemaakt om het te voorkomen. Feit is echter dat het “nieuws” ook dit keer niets meer is dan een gerucht dat net zo goed door de Amerikaanse inlichtingendiensten of het Witte Huis kan worden verspreid om een bepaalde sfeer te scheppen. Een dergelijke video verspreiden kan inderdaad een valse vlagactie van de Russen zijn. Het is echter ook mogelijk dat een andere partij een vergelijkbare video in scène zet om Rusland in een open conflict te lokken.
Details kunnen helaas niet worden vrijgegeven
Details worden niet vrijgegeven “om de bronnen en methodieken van de inlichtingendiensten te beschermen”.Via de New York Times komen we niet te weten wie het plan zou hebben uitgebroed. Het zijn gewoon “de Russen”. Op de een of andere manier zou de Russische militaire geheime dienst GRU er wel bij betrokken zijn maar op geen enkele wijze kan nagegaan worden of de informatie correct is. De details worden immers niet vrijgegeven “om de bronnen en methodieken van de inlichtingendiensten te beschermen”.
Je zou denken dat een gerenommeerd mediakanaal als de New York Times dergelijke ongefundeerde informatie met grote gereserveerdheid en scepsis zou verspreiden. Maar de krant is niet alleen verbonden aan de machinerie van het politiek-militair-industriële complex, het wil de “exclusieve rapporten” van de geheime diensten ook niet mislopen. Chris Hedges was een journalist bij The New York Times tijdens de eerste Golfoorlog van 1990-1991. Meer dan tien jaar later schreef hij in zijn boek War Is a Force That Gives Us Meaning: “Het idee dat de pers werd gebruikt in de oorlog is onjuist. De pers wilde gebruikt worden” en “De pers wilde tijdens de oorlog net zo graag de staat van dienst zijn als de meeste anderen. Zo’n volgzaamheid van de pers maakte het makkelijker om te doen wat regeringen doen in oorlogstijd, ja wat regeringen meestal doen, en dat is liegen.”
De New York Times slikte kritiekloos het verhaal van de inlichtingendiensten over de video maar op de persconferentie van het ministerie van Buitenlandse Zaken klonken toch kritische stemmen die de hele zaak als vrij onwaarschijnlijk beoordeelden.
Je kunt in de toegevoegde video en het transcript (onderaan dit artikel) van het incident op de persconferentie bekijken en lezen hoe Ned Price, de woordvoerder van het ministerie van Buitenlandse Zaken het verhaal brengt en hoe de journalist Matt Lee hem op de rooster legt. Niet dat het er echt iets toe doet. Het verhaal is gebracht en net zoals het verhaal van de Britse regering over een marionettenregering die na de invasie door het Kremlin zou zijn gepland zal het binnenkort waarschijnlijk gewoon vergeten zijn.
Ruwweg gaat de conversatie als volgt.
Ned Price: “We hebben geheime informatie die bewijst dat de Russen een operatie van het type ‘valse vlag’ voorbereiden om als voorwendsel te gebruiken voor een mogelijke invasie van Oekraïne”.
Matt Lee: “Wat is dit voor bewijs?”
Ned Price: “Het is deze vrijgegeven informatie”
Matt Lee: “Maar geef ons het bewijs!”
Ned Price: “Ik heb het je gegeven: het is deze gedeclassificeerde informatie”.
Matt Lee: “Welke informatie?”
Ned Price: “We kunnen het niet vrijgeven, we moeten bronnen en methodieken beschermen.”
Matt Lee: “Dus wij journalisten hebben geen bewijs?”
Ned Price: “Ja, de vrijgegeven informatie!”
En zo blijft het maar als in een lus doorgaan. Op het eind wijst Price er Lee op dat hij blijkbaar twijfelt aan de beweringen van de Amerikaanse regering, die volgens hem (Price dus) “bewijs” vormen; en dat dit betekent dat hij (Lee dus) de informatie van de Russische regering als vanzelfsprekend aanvaardt, en dat dit niet ver van verraad ligt…
De “gedeclassificeerde informatie” wordt als “bewijs” naar voor geschoven en die verklaring zelf moet voldoende zijn om bewijs te vormen: “Heb je bewijzen?”, “Ja, ik heb bewijzen”, “Hij heeft bewijzen! Dus het is de waarheid”. Wie de verklaring niet als bewijs aanvaardt beschuldigt in feite de Amerikaanse regering van leugens en handelt verraderlijk in naam van Rusland.
Wat ook buitengewoon is aan deze episode is de term “gedeclassificeerd” in de betekenis van “we hebben gedeclassificeerde informatie, maar je krijgt die niet te zien”. Het is hetzelfde als zeggen: “Wij declassificeren deze informatie om je te laten zien dat het bewijsmateriaal is, maar wij laten het je niet zien omdat het om diverse veiligheidsredenen geclassificeerd is. Feit is alleszins dat je het bewijsmateriaal hebt”...
Je begint je af te vragen waarom een aantal van de blijkbaar dozijnen factcheckers die de coronacomplotten factchecken niet getransfereerd worden naar de blijkbaar nog op te richten afdeling die de complotten die tot een oorlog kunnen leiden gaat factchecken.
En tenslotte…
Voor degenen die een beetje tijd hebben… Hier volgt een woord-voor-woord verslag van de zeer lange uitwisseling tussen Ned Price (“Mr. Price”) en Matt Lee (“Question”). Het is overgenomen uit het woordelijk verslag van de persconferentie van het ministerie van Buitenlandse Zaken van 3 februari 2022. Met een goed vertaalprogramma (probeer Deepl – stukken beter dan Google Translate) is het omzetten naar het Nederlands een fluitje van een cent.
Merk op dat Lee op een bepaald ogenblik zegt dat Ned Price zich op het terrein van “Alex Jones” begeeft. Jones is de man van “Infowars.com”, een Amerikaanse extreemrechtse website en de onbetwiste meester van de “complotten”.
QUESTION: Thanks. Okay, well, that’s quite a mouthful there. So you said “actions such as these suggest otherwise” – suggest meaning that they suggest they’re not interested in talks and they’re going to go ahead with some kind of a – what action are you talking about?
MR PRICE: One, the actions I have just pointed to, the fact –
QUESTION: What action? What —
MR PRICE: The fact that Russia continues to engage in disinformation campaigns.
QUESTION: Well no, you’ve made an allegation that they might do that. Have they actually done it?
MR PRICE: What we know, Matt, is what we – what I have just said, that they have engaged in this activity, in this planning activity —
QUESTION: Well, engage in what – hold on a second. What activity?
MR PRICE: But let me – let me – because obviously this is not – this is not the first time we’ve made these reports public. You’ll remember that just a few weeks ago –
QUESTION: I’m sorry, made what report public?
MR PRICE: If you let me finish, I will tell you what report we made public.
QUESTION: Okay.
MR PRICE: We told you a few weeks ago that we have information indicating Russia also has already pre-positioned a group of operatives to conduct a false flag operation in eastern Ukraine. So that, Matt, to your question, is an action that Russia has already taken.
QUESTION: No, it’s an action that you say that they have taken, but you have shown no evidence to confirm that. And I’m going to get to the next question here, which is: What is the evidence that they – I mean, this is – like, crisis actors? Really? This is like Alex Jones territory you’re getting into now. What evidence do you have to support the idea that there is some propaganda film in the making?
MR PRICE: Matt, this is derived from information known to the U.S. Government, intelligence information that we have declassified. I think you know —
QUESTION: Okay, well, where is it? Where is this information?
MR PRICE: It is intelligence information that we have declassified.
QUESTION: Well, where is it? Where is the declassified information?
MR PRICE: I just delivered it.
QUESTION: No, you made a series of allegations and statements —
MR PRICE: Would you like us to print out the topper? Because you will see a transcript of this briefing that you can print out for yourself.
QUESTION: But that’s not evidence, Ned. That’s you saying it. That’s not evidence. I’m sorry.
MR PRICE: What would you like, Matt?
QUESTION: I would like to see some proof that you – that you can show that —
MR PRICE: Matt, you have been —
QUESTION: — that shows that the Russians are doing this.
MR PRICE: You —
QUESTION: Ned, I’ve been doing this for a long time, as you know.
MR PRICE: I know. That was my point. You have been doing this for quite a while.
QUESTION: I have.
MR PRICE: You know that when we declassify intelligence, we do so in a means —
QUESTION: That’s right. And I remember WMDs in Iraq, and I —
MR PRICE: — we do so with an eye to protecting sources and methods.
QUESTION: And I remember that Kabul was not going to fall. I remember a lot of things. So where is the declassified information other than you coming out here and saying it?
MR PRICE: Matt, I’m sorry you don’t like the format, but we have —
QUESTION: It’s not the format. It’s the content.
MR PRICE: I’m sorry you don’t like the content. I’m sorry you —
QUESTION: It’s not that I don’t like it or —
MR PRICE: I’m sorry you are doubting the information that is in the possession of the U.S. Government.
QUESTION: No, I —
MR PRICE: What I’m telling you is that this is information that’s available to us. We are making it available to you in order – for a couple reasons. One is to attempt to deter the Russians from going ahead with this activity. Two, in the event we’re not able to do that, in the event the Russians do go ahead with this, to make it clear as day, to lay bare the fact that this has always been an attempt on the part of the Russian Federation to fabricate a pretext.
QUESTION: Yes, but you don’t have any evidence to back it up other than what you’re saying. It’s like you’re saying, “We think – we have information the Russians may do this,” but you won’t tell us what the information is. And then when you’re asked —
MR PRICE: Well, that is the idea behind deterrence, Matt. That is the idea behind deterrence.
QUESTION: When you’re asked – and when you’re asked —
MR PRICE: It is our hope that the Russians don’t go forward with this.
QUESTION: And when you’re asked what the information is, you say, “I just gave it to you.” But that’s not what —
MR PRICE: You seem not to understand —
QUESTION: That’s not the way it works.
MR PRICE: You seem not to understand the idea of deterrence.
QUESTION: No, no, no, Ned. You don’t – you seem not to understand the idea of —
MR PRICE: We are trying to deter the Russians from moving forward with this type of activity. That is why we are making it public today. If the Russians don’t go forward with this, that is not ipso facto an indication that they never had plans to do so.
QUESTION: But then it’s unprovable. I mean, my God, what is the evidence that you have that suggests that the Russians are even planning this?
MR PRICE: Matt, you —
QUESTION: I mean, I’m not saying that they’re not. But you just come out and say this and expect us just to believe it without you showing a shred of evidence that it’s actually true – other than when I ask or when anyone else asks what’s the information, you said, well, I just gave it to you, which was just you making a statement.
MR PRICE: Matt, you said yourself you’ve been in this business for quite a long time. You know that when we make information – intelligence information public we do so in a way that protects sensitive sources and methods. You also know that we do so – we declassify information – only when we’re confident in that information.
QUESTION: But Ned, you haven’t given any information.
MR PRICE: If you doubt – if you doubt the credibility of the U.S. Government, of the British Government, of other governments, and want to find solace in information that the Russians are putting out —
QUESTION: Solace?
MR PRICE: — that is for you to do.
QUESTION: I don’t want – I’m not asking what the Russian Government is putting out. And what do you – what is that supposed to mean?
MR PRICE: Shaun.
[…]
