Een drama in Melilla met 37 doden

opeengepakte vluchtelinen in Mellila - foto: Association Marocaine des Droits Humains - Section Nador
opeengepakte vluchtelinen in Mellila - foto: Association Marocaine des Droits Humains - Section Nador

Vluchtelingen uit Afrika kunnen in Europa alleen asiel aanvragen door in Ceuta of Melilla, de Spaanse stukjes Europa in Afrika, over een 10 meter hoog hek te klimmen of door op een klein bootje te stappen en de gevaren van de Middellandse Zee en de push-backs te trotseren. Verleden week vrijdag 24 juni zijn honderden zwarte mensen, ontheemd door oorlog, conflicten en hongersnood in Afrika, die vaak al jaren proberen Europa te bereiken en in Melilla probeerden over het hek te klimmen, in elkaar geslagen. 37 van hen zijn daarbij omgekomen.

Het verloopt heel anders met de honderdduizenden witte Oekraïners die op de vlucht zijn geslagen voor de oorlog. Zij hebben Europa op minder dan vier maanden weten te bereiken waar hen, terecht trouwens, gratis treintickets, voedsel en onderdak werd aangeboden. De politici en de reguliere media keken toe, knikten tevreden en applaudisseerden voor zoveel solidariteit.

Aan het bloedbad bij het hekken van Melilla hebben dezelfde politici en media weinig of zelfs niet de minste aandacht geschonken.

De Spaanse premier, ‘socialist’ Pedro Sánchez, die zich voortdurend opwerpt als verdediger van “de middenklasse en de arbeiders” en “de meest kwetsbaren”, rechtvaardigde het optreden van de politie aan de grens. Hij sprak over het “buitengewone werk” van de Spaanse en Marokkaanse politie in deze zaak, verdedigde de noodzaak om “de aanval af te slaan” en repte met geen woord over de doden.“De Marokkaanse Gendarmerie heeft hard gewerkt om te proberen deze gewelddadige aanval te voorkomen” zei hij. “Als er één verantwoordelijke is voor alles wat er aan de grens lijkt te zijn gebeurd, dan is het wel de maffia die in mensen handelt.”

Niemand binnen de Spaanse regering vond het nuttig de uitspraken van premier Sánchez enigszins te nuanceren. Sommige medestanders van de Partido Socialista Obrero Español (PSOE – Spaanse Socialistische Arbeiderspartij) reageerden wel. EÍñigo Errejón, van het linkse Más País was het meest uitgesproken: “Het is verschrikkelijk dat de regering de Marokkaanse politie feliciteert.”

Podemos en Izquierda Unida hebben de gebeurtenissen betreurd, maar beide partijen leggen de bal in het kamp van de Europese Unie. Voor Podemos is een onderzoek door Brussel noodzakelijk vanwege de “ernstige schendingen van de mensenrechten door de migratie-autoriteiten”. Voor Izquierda Unida is de EU er ook verantwoordelijk voor dat zij “haar betrekkingen met de Marokkaanse dictatuur boven de mensenrechten stelt”.

In 2018 vierde links het aanmeren van de Aquarius in Valencia en het van boord gaan van 630 vluchtelingen die op volle zee waren gered, als een triomf. De boot was eerder door Italië en Malta geweerd. Maar de tijden waren destijds anders, Pedro Sánchez was toen pas sinds twee weken de nieuwe premier nadat de rechtse regering van premier Mariano Rajoy was moeten opstappen na een motie van wantrouwen in het parlement.

De nieuwe socialistische regering beloofde toen gratis gezondheidszorg voor de 630 passagiers van de boot en zei dat zij elk asielgeval zou onderzoeken. “Het is onze plicht een humanitaire ramp te helpen voorkomen en deze mensen een veilige haven te bieden, om te voldoen aan onze verplichtingen op het gebied van de mensenrechten”, zei premier Pedro Sánchez toen.

Spanje is op 29 en 30 juni gastheer van een NAVO-top. Het zal daarop aandringen om ‘illegale migratie’ en voedselonzekerheid als “hybride bedreigingen” in de nieuwe beleidsroutekaart van de NAVO op te nemen.

Als de in elkaar geslagen en bewusteloos op de grond liggende vluchtelingen op de beelden slachtoffers waren geweest van Poetins oorlog, zou de NAVO troepen mobiliseren en Europa unisono spreken van oorlogsmisdaden.

Als de Oekraïners die de oorlog ontvluchten tegengehouden waren met van “scheermesdraad” of “NATO-prikkeldraad” voorziene 10 meter hoge hekkens zouden zij, net als de anderen in Melilla, zeker ook die hekkens beklommen hebben om de verschrikking van de oorlog te ontvluchten.

Een groot deel van de mensen die het hekwerk van Melilla beklommen, gewond geraakten en stierven, komen uit Soedan. Ze zijn al jaren onderweg, ze hebben de woestijn overwonnen, Libië doorkruist, sommigen zijn op zee teruggestuurd toen ze Italië op bootjes probeerden te bereiken. Ze hebben afpersing, geweld en marteling moeten doorstaan.

De oorlog tegen vluchtelingen is al tientallen jaren aan de gang. Geen enkel beleid, hoe wreed ook, heeft de vluchtelingen kunnen stoppen. De hongersnood die Afrika ten gevolge van de Europese oorlog bedreigt, zal in de komende jaren veel mensen uit Afrikaanse landen die aan de rand van de afgrond zijn gebracht door conflicten en de erfenis van koloniale plundering op weg naar Europa jagen. We zullen hen echter ontvangen met geweld, er zullen gewonden en doden vallen. Maar wij zullen zeggen dat zij de gewelddadigers zijn omdat zij zich zeer slecht gedragen, wij zullen hen verkrachters en dieven noemen, onbeschaafden, primitieven zonder scholing die zich niet aan Onze Waarden willen aanpassen en misschien wel ziektes overbrengen terwijl ze onze jobs inpikken.

Auteur

  • Francis Jorissen

    Francis Jorissen woont in het midden van nergens ergens in Frankrijk. Nieuwsgierig, free-lance journalist, activist en (nog steeds) would-be wereldreiziger. Nieuwsjunkie vooral geïnteresseerd in Rusland, de landen die ooit behoorden tot wat men toen 'Het Oostblok' noemde en het Midden-Oosten. Maar eigenlijk ook in veel andere zaken die de wereld de wereld maken.

    Bekijk Berichten

LAAT EEN REACTIE ACHTER

Please enter your comment!
Please enter your name here