Jarenlang zijn we door verschillende westerse regeringen, politieke leiders en bewegingen en hun ingehuurde agenten van veraf belasterd en gecriminaliseerd. Hamas is dit… Hamas is dat… Hamas deed dit… Hamas deed dat. Decennialang zijn we onderworpen geweest aan non-stop verbale aanvallen, leugens en desinformatie waarmee is geprobeerd om ons te herkaderen van een nationale bevrijdingsbeweging en de gekozen vertegenwoordiger van het volk van Gaza tot “terroristen” die niet bekommerd zijn om Palestina en haar behoeften en onafhankelijkheid, maar wel op jacht zijn naar persoonlijke roem en profijt.
Weer opnieuw in de onlangs beëindigde tweedaagse hoorzitting die door Zuid-Afrika werd aangespannen voor het Internationaal Gerechtshof, niet namens ons, maar namens de internationale wet en gerechtigheid, spendeerde Israël zijn hele verdediging door te vertrouwen op welig tierende geruchten, een weefsel van leugens en een overduidelijke strategie van afleiding. Laten we, voordat we reageren op deze symfonie van vervorming, enkele fundamentele onbetwistbare punten duidelijk maken:
Hamas werd meer dan vijftien jaar geleden gekozen door de Palestijnen in Gaza in een proces dat door de toenmalige internationale waarnemer voormalig president Jimmy Carter werd beschreven als het volledigste en eerlijkste dat hij ooit had waargenomen. Al die jaren later zijn we nog steeds in die hoedanigheid actief, niet omdat we onze Palestijnse families en gemeenschap hebben geweigerd of verhinderd om nieuwe verkiezingen te houden, maar omdat Israël er alles aan heeft gedaan om ervoor te zorgen dat er geen volledige en vrije verkiezingen zouden plaatsvinden, uit angst dat Hamas niet alleen opnieuw zou winnen in Gaza, maar ook op de hele bezette Westelijke Jordaanoever en in Jeruzalem.
Onze kandidaten zijn, in wezen voor onbepaalde tijd, zonder formele aanklacht of proces in een militair systeem, gevangen gezet. Universiteiten zijn overvallen en gesloten en studenten zijn gearresteerd wanneer ze het waagden om politieke bijeenkomsten of debatten te houden, laat staan verkiezingen om te bepalen wie er namens hen zou spreken. En tot slot zijn onze politieke leiders, activisten en kandidaten vaak geëxecuteerd door Israëlische militairen en veiligheidstroepen, of door zogenaamde kolonisten.
Dus bespaar ons alstublieft de beschuldiging dat we een despotische beweging zijn die ten koste van alles geïnteresseerd is in het behouden van de macht, in plaats van een beweging die streeft naar deelname aan volledige, eerlijke en vrije verkiezingen in heel Palestina en die zich zal houden aan die resultaten, wat ze ook mogen zijn.
Israels verdediging tegen de actie die door Zuid-Afrika is aangespannen voor het ICJ, is eveneens gevuld met handige verdraaiing, ombuiging en, soms, regelrechte leugens. Bovendien adviseren onze advocaten dat de verschillende verdedigingen niet geldig zijn onder de Genocide Conventie, maar eenvoudigweg een nieuw onderdeel zijn van het levenslange Israëlische geschreeuw dat het het eeuwige slachtoffer is, terwijl het miljoenen Palestijnen tot slachtoffer maakt.
Als een civiele procedure waren de argumenten van het ICJ geen rechtszaak met live in-persoon getuigen’ over gebeurtenissen die ze hadden waargenomen of waaraan ze hadden deelgenomen en die konden worden onderworpen aan een verhoor en kruisverhoor voor de rechters om te beslissen over hun geloofwaardigheid en of hun verhaal geloofwaardig is. Israël besteedde het grootste deel van zijn verdediging aan het vertellen aan de rechters en de wereld wat Hamas wel of niet deed op basis van verslagen uit tweede, soms derde hand. Geen van de bronnen voor deze beschuldigingen of zogenaamde waarnemingen verscheen in de rechtszaal en velen werden niet eens bekend gemaakt. Israël zei eenvoudigweg dit is wat er is gebeurd en waarom … vertrouw ons.
Israël gebruikte dezelfde uitvluchten voor het ICJ bij het verdedigen van wat het beweert de afgelopen drie maanden in Gaza te hebben gedaan, door gebruik te maken van tweede- en derdehands informatie, anonieme bronnen en manipulatie van feiten. Er is een eenvoudige manier om deze stroom van beweringen van horen zeggen en manipulatie op te lossen – het heet een rechtszaak.
Sinds 2015 heeft Hamas de jurisdictie geaccepteerd van en samengewerkt met het lopende onderzoek van het Internationaal Strafhof naar Israël en Palestijnse verzetsbewegingen, inclusief de onze. Israël heeft dat niet gedaan. Sinds 2015 heeft Hamas herhaaldelijk zijn interesse getoond om voor het ICC te verschijnen en door het ICC beoordeeld te worden, niet op basis van ongefundeerde beschuldigingen en geschreeuw, maar op basis van bewijs en feiten. Israël heeft dat niet gedaan.
Dit kan snel en gemakkelijk worden opgelost. Hamas is bereid om voor het ICC te verschijnen met getuigen en live getuigenissen en de last te dragen van elke gerechtelijke bevinding tegen haar of haar leden na een volledig en eerlijk proces met bewijsregels; met onderzoek en kruisverhoor naar wat we wel of niet hebben gedaan gedurende de vele jaren van ons leiderschap als een nationale bevrijdingsbeweging. Is Israël dat?
Israël heeft de afgelopen drie maanden van zijn ongekende aanval op ons volk veel moeite gedaan om zijn ongebreidelde schending van het internationaal recht te rechtvaardigen op basis van wat er volgens hen is gebeurd en door wie op 7 oktober. In een steeds veranderende stroom van beschuldigingen beschuldigt het de Qassam Brigades, de militaire vleugel van Hamas, van een groot aantal misdaden en schendingen van het internationaal recht. Afgezien van het feit dat wat Israël op een bepaalde maandag beweert, op dinsdag verandert en wat op woensdag met forensische of wetenschappelijke zekerheid door Israël wordt verklaard, op donderdag verandert, is er een eenvoudige manier om vast te stellen wat er wel of niet gebeurde op 7 oktober. Een rechtszaak.
We ontkennen categorisch de beschuldigingen die Israël en zijn aanhangers in de media tegen ons uiten met betrekking tot de gebeurtenissen van die dag en staan klaar om onszelf te verdedigen tijdens zo’n rechtszaak. Is Israël bereid om van retoriek over te gaan op bewijs en om gerechtigheid na te streven in een dergelijke procedure en om de consequenties te dragen, wat die ook mogen zijn? Wij zijn dat.
Uiteindelijk is dat in de breedste zin van het woord, gezien de ongekende aanval van Israël op onze gemeenschappen in Gaza en op de Westelijke Jordaanoever in de afgelopen drie maanden, de vraag van onze tijd. En terwijl Israël voor het ICJ heeft geprobeerd om overweldigend onafhankelijk bewijs uit de eerste hand te weerleggen van de misdaden die het onlangs heeft begaan tegen onze gemeenschap van meer dan twee miljoen mensen in Gaza, is opnieuw gebleken dat het weinig meer is dan een dekmantel.
Eenvoudigweg, onder internationaal recht heeft wat er wel of niet gebeurde op 7 oktober geen juridische relatie met of verweer tegen wat Israël ons volk heeft aangedaan in de maanden daarna, niet meer dan een schaamteloze wraakactie, maar een duidelijke schending van de Conventie tegen Genocide.
Feit. In deze maanden heeft Israël meer bommen op Gaza gegooid dan de geallieerde strijdkrachten op Duitsland in een periode van twee jaar tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het heeft zo’n 30.000 lucht-grond munitie, waarvan 50% ongeleid, en meer dan 15.000 tankgranaten afgevuurd op onze woningen, ziekenhuizen, scholen, schuilkelders en vluchtelingenkampen.
Feit. Deze maanden van onophoudelijke Israëlische aanvallen hebben meer dan 25.000 burgers gedood, met bijna 13.000 afgeslachte kinderen, en nog eens 60.000 gewonden. Ongeveer 10.000 Palestijnen worden vermist, bedolven onder het puin van hun huizen en kantoren.
Feit. Honderden medische stafleden en leraren zijn gedood, samen met meer dan honderd journalisten en eenzelfde aantal VN-medewerkers, allemaal als zodanig geïdentificeerd. Meer dan 80% van Gaza is met de grond gelijk gemaakt, inclusief de meeste ziekenhuizen, moskeeën en kerken, scholen en essentiële infrastructuur. Net als een eerdere Nakba, is meer dan 90% van ons volk met geweld van huis en haard verdreven.
Feit. Een half miljoen Gazanen lijden honger. Omdat voedsel, water, medicijnen en medische hulp worden geweigerd, zijn honderdduizenden van onze mensen ziek en is de kans groot dat uit de hand gelopen infectieziekten de komende dagen talloze andere burgerlevens zullen eisen.
Meer dan 75 jaar geleden keek de wereld vol afschuw toe hoe de Neurenberg Tribunalen nazi-oorlogsmisdadigers berechtten en hen verantwoordelijk stelden voor de gruwelijke misdaden die ze begingen tegen miljoenen weerloze Joden. Uit die nachtmerrie kwam de Conventie tegen Genocide voort, die in relevante delen wordt gedefinieerd als “een van de volgende daden met het doel een nationale, etnische, raciale of religieuze groep, als zodanig, geheel of gedeeltelijk te vernietigen: (a) Het doden van leden van de groep; (b) Het toebrengen van ernstig lichamelijk of geestelijk letsel aan leden van de groep; (c) Het opzettelijk aan de groep toebrengen van levensomstandigheden die berekend zijn om haar fysieke vernietiging geheel of gedeeltelijk teweeg te brengen”.
We vragen nu niets anders dan dat de Genocide Conventie die gebruikt werd tegen diegenen die een leven geleden afschuwelijke misdaden tegen Joden begingen, hier en nu op dezelfde manier wordt toegepast op andere, niet minder gruwelijke misdaden die Israël begaat tegen miljoenen weerloze Palestijnen.
De wet voor de één is de wet voor iedereen.
Het originele artikel ‘Hamas throws down the gauntlet‘ werd op 27 januari 2024 gepubliceerd op MediaReviewNet en vertaald door Francis J.
De standpunten in dit artikel zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet een weergave zijn van de standpunten van Plutopia.be
