De hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof kondigde maandag aan dat hij arrestatiebevelen wil tegen twee Israëlische topleiders voor misdaden in de Gazastrook.
Karim Khan zei dat hij “redelijke gronden heeft om aan te nemen” dat de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en minister van Defensie Yoav Gallant “strafrechtelijke verantwoordelijkheid dragen” voor een aantal internationale misdaden die sinds 8 oktober zijn gepleegd, waaronder uithongering als oorlogswapen, moord, het opzettelijk aanvallen van burgers, uitroeiing, vervolging en andere misdaden tegen de menselijkheid.
De beslissing, die al te lang op zich heeft laten wachten, is even ergerlijk als gedenkwaardig.
Terwijl er opluchting zal zijn dat eindelijk Israëls schild van immuniteit en straffeloosheid doorboord wordt, beschuldigde Khan ook verschillende leiders van de Palestijnse verzetsbeweging Hamas van verschillende misdaden.
Khan beweert dat Hamas politbureau leider Ismail Haniyeh, haar Gaza leider Yahya Sinwar en het hoofd van haar militaire vleugel Muhammad Deif verantwoordelijk zijn voor misdaden als uitroeiing, moord, gijzeling, marteling en verkrachting.
De politieke aard van de aanklachten tegen de Hamasleiders blijkt duidelijk uit het feit dat Khan meer Palestijnen van misdaden heeft beschuldigd dan Israëliërs.
Een cynische opvatting zou kunnen zijn dat Khan alleen de twee Israëlische leiders heeft aangeklaagd die Washington weg wil hebben, terwijl hij talloze andere Israëlische politieke en militaire functionarissen liet gaan – voorlopig althans.
Bovendien heeft Khan de beschuldigingen van verkrachting en seksueel geweld opgenomen, waarmee hij geloofwaardigheid geeft aan de Israëlische gruweldadenpropaganda die grondig is ontkracht en waarvoor Israël geen geloofwaardig bewijs heeft geleverd.
Het is opmerkelijk dat terwijl Khan de Palestijnse leiders expliciet beschuldigde van “marteling”, dat woord niet voorkomt in de aanklachten tegen Netanyahu en Gallant, ook al zijn er veel geloofwaardige rapporten over systematische marteling van Palestijnen op gruwelijke schaal, waaronder in gesloten detentiekampen.
Het meest opvallende is dat Khan geen aanklachten tegen Netanyahu en Gallant heeft ingediend op grond van artikel 6 van het oprichtingsstatuut van het ICC in Rome – het gedeelte dat gaat over genocide.
Hij klaagde hen alleen aan op grond van de hoofdstukken 7 en 8, die gaan over misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden – dezelfde artikelen die hij gebruikte tegen de Hamasleiders.
Khan had ook aanklachten kunnen indienen met betrekking tot Israëlische misdaden elders in Palestina, bijvoorbeeld Israëls bouw van illegale kolonies op de hele bezette Westelijke Jordaanoever – een misdaad die al tientallen jaren voortduurt.
Door dat niet te doen, voedt hij de valse indruk dat de geschiedenis begon op 7 oktober 2023.
Verzet wordt altijd gecriminaliseerd
Hoewel Khan kan proberen dit alles te verkopen als een demonstratie van gelijke gerechtigheid, is dat niet zo: het is een schandalige en valse gelijkwaardigheid. Hij kon geen greintje geloofwaardigheid behouden als hij niets deed tegen Israëlische leiders, dus deed hij het minimale waarmee hij dacht weg te kunnen komen.
Maar dit zal ook niemand verbazen, zeker niet de Hamasleiders, die hadden verwacht dat ze zouden worden aangeklaagd als prijs voor het verkrijgen van enige mate van internationale gerechtigheid voor hun volk.
In januari schreef Mousa Abu Marzouk, een hoge leider van Hamas, bijvoorbeeld: “Sinds 2015 heeft Hamas herhaaldelijk aangegeven geïnteresseerd te zijn om voor het ICC te verschijnen en door het ICC beoordeeld te worden, niet op basis van ongefundeerde beschuldigingen en geschreeuw, maar op basis van bewijs en feiten. Israël heeft dat niet gedaan.”
Abu Marzouk voegde eraan toe: “Hamas staat klaar om voor het ICC te verschijnen met getuigen en live getuigenissen en de last te dragen van elke gerechtelijke bevinding tegen haar of haar leden na een volledig en eerlijk proces met bewijsregels; met onderzoek en kruisverhoor naar wat we wel of niet hebben gedaan gedurende de vele jaren van ons leiderschap als nationale bevrijdingsbeweging. Is Israël dat?”
En zoals professor Joseph Massad van Columbia University opmerkt, heeft het Westen antikoloniale strijd altijd als crimineel beschouwd, terwijl de eigen koloniale barbaarsheid altijd als “defensief” wordt beschreven.
In deze context is Khan’s schaamteloos politieke poging om Israëls misdaden te bagatelliseren een vanzelfsprekendheid.
Paria
De arrestatiebevelen – die nog formeel moeten worden uitgevaardigd door de rechters van het hof – zullen geen onmiddellijke gevolgen hebben voor Sinwar of Deif, van wie niet bekend is waar ze zich bevinden als ondergrondse verzetsleiders. Arrestatie door het ICC is hun minste zorg.
De leider van het Hamas politbureau, Ismail Haniyeh, woont in Qatar, een van de weinige landen die geen lid zijn van het ICC en daarom niet wettelijk verplicht zijn om hem te arresteren en uit te leveren.
Hamas is al verboden en onderworpen aan sancties door de Verenigde Staten en Europa, dus het is niet alsof de leiders van de beweging zich sowieso vrij zouden hebben verplaatst.
Desalniettemin, als Khan de wreedheden van Israël verzacht om Tel Aviv of haar sponsors gunstig te stemmen, dan zal dat zeker mislukken.
Er zal zeker woede, oproer en meer dreigementen uit Washington en Tel Aviv komen van het soort waar Khan onlangs op terugkwam.
En hoewel Khan zich niet onbetuigd heeft gelaten, zullen de arrestatiebevelen een enorme impact hebben op Israël en zijn leiders, die nu op ongekende manieren worden buitengesloten en aan banden worden gelegd.
Netanyahu en Gallant zullen niet naar tientallen landen kunnen reizen, waaronder het grootste deel van Europa, zonder bang te zijn voor arrestatie. Vooral Europese landen, die beweren het internationaal recht te handhaven, zullen hen ofwel moeten arresteren en uitleveren aan het hof, ofwel openlijk hun wettelijke verplichtingen moeten trotseren.
Dit geldt ook voor Duitsland, dat wapens levert voor Israëls genocide terwijl het beweert een voorvechter van het internationaal recht te zijn.
De schade aan de reputatie van Israël en zijn afdaling naar een nog grotere paria-status is verzekerd, ondanks alle pogingen van Khan om de klap te verzachten.
De Verenigde Staten, Israëls belangrijkste wapenleverancier en medeplichtige aan de genocide, is ook geen lid van het ICC en zal niet meewerken aan de arrestatiebevelen.
Maar zelfs voor een regering die geen acht slaat op het internationaal recht als Washington, verhoogt het feit dat de leiders van haar naaste bondgenoot aangeklaagd worden door het ICC zowel de binnenlandse als internationale politieke kosten van het onvoorwaardelijk steunen van Israël.
Bedenk dat president Joe Biden het toejuichte toen Khan vorig jaar een verzoek indiende voor een arrestatiebevel van het ICC tegen de Russische president Vladimir Poetin vanwege de militaire operatie van Moskou in Oekraïne.
Het proces van de aankondiging van vandaag door Khan tot het daadwerkelijk uitvaardigen van de arrestatiebevelen door de rechters kan wel twee maanden duren.
Misschien is de enige belangrijke vraag of de aankondiging van maandag Israël ervan zal weerhouden om in de tussentijd door te gaan met zijn vernietigingscampagne in Gaza.
Het originele artikel‘ICC warrants both historic and cynical’ werd op 20 mei 2024 gepubliceerd in Electronic Intifada en met toestemming van de auteur vertaald door Francis J.
De standpunten in dit artikel zijn uitsluitend die van de auteur en kunnen al dan niet een weergave zijn van de standpunten van Plutopia.be
